dinsdag 17 juni 2014

vrijdag 20 juni SWAN op Tour in café De Ruimte

Vrijdag 20 juni waren wij te gast bij het leuke café de Ruimte aan het dijkje 270 in Amsterdam-Noord!
Onder de fotoreportage een uitgebreide recensie van Harrie Siers!
Met:
- Annette Vogel
- Johanna Klaassen
- GedFx
- Michiel Schoehuys
- Ger Belmer
- Magali
- Jeroen Kurpershoek

- Dzuana Bakker
- Jaro
- Francesca
-


























-Ceci n’est pas un café, luidt een spreuk boven de nis waarin acht singersongwriters afgelopen vrijdag hun muziek lieten horen aan de gasten in café-restaurant De Ruimte aan de Buiksloterdijk in Amsterdam. Het is kwart over acht in de avond en de ruimte is gevuld met een stuk of acht tafels waaraan gasten genieten van de maaltijd. Buiten arriveren de laatste muzikanten, lopend of op de fiets. Ger met zijn gitaar, Jaro, die vanavond voor het eerst zal spelen op SWAN. Binnen zit een aantal oudgedienden al in een halve cirkel klaar. Rond de nis staan een contrabas opgesteld, een saxofoon, diverse gitaren. Magali, met hoed, zit in een grote comfortabele stoel in de hoek van het kleine zaaltje. Dzuana is er, Johanna, de immer goedgeluimde GedFx, Michiel, en Jeroen. Bart de contrabassist geniet nog even van een koffie, Baltazar, geluidsman, test het geluid en uw scribent scherpt zijn pen. En natuurlijk is daar the one and only Annette, zonder wie SWAN er niet zou zijn.

Om kwart voor negen opent Annette de avond. Ze introduceert SWAN bij de aanwezigen en zingt daarna haar eerste lied. Een fraaie Sandy Denny cover. De muziek van Denny past Annette als een mooie jas en haar vertolking zet meteen de toon voor een avond vol mooie liedjes. Annette’s tweede nummer, een eigen compositie, On A Raft, wordt bij elke uitvoering mooier. Niet alleen het musiceren gaat haar goed af, ook tijdens het presenteren van de SWAN-avonden is duidelijk dat ze dit niet voor het eerst doet. Annette betrekt het aanwezige publiek bij de optredens en haar enthousiasme voor muziek werkt aanstekelijk op de aanwezigen. De volle bak afgelopen vrijdag is een welverdiende beloning voor een maandenlange grote inzet van Annette (ondersteund door Baltazar) voor SWAN.

Na Annette’s performance stalt Johanna Klaassen haar handelswaar (EP, flyers) uit op de tafeltjes, terwijl contrabassist Bart Tarenskeen alvast aan zijn bas plukt. Johanna zingt ‘theatrale luisterliedjes over de kleine en grote dingen in het leven’. En dat doet ze met flair. ‘Was ik maar saai’ zingt ze, terwijl Jeroen en Bart haar begeleiden op gitaar en bas. Met haar linkervuist rond de microfoon gebald, vraagt Johanna het publiek in het volgende lied om voor haar te kiezen: ‘Kies voor mij, ik ben je akker, ik ben je rots, laat me nooit meer los’. De kaarsjes op de tafels flakkeren instemmend, het publiek klapt.

Terwijl de aanwezige gasten genieten van bordjes met pasta en andere heerlijkheden luistert men aandachtig naar zanger/gitarist GedFx uit Utrecht. Met een aanstekelijk enthousiasme brengt hij zijn liedjes. Het eerste nummer heeft een hitgevoelige melodie. ‘You’re in my heart, you’re in my soul’ zo zingt de zanger, terwijl hij zijn plectrum over de snaren laat glijden. In de aankondiging van zijn tweede lied betoogt GedFx dat we de wereld allemaal een beetje mooier kunnen maken, waarna hij de daad meteen maar bij het woord voegt met opnieuw een fraai lied.

De derde muzikant vanavond is Jeroen Kurpershoek. Terwijl hij zijn microfoonstandaard op de juiste hoogte zet, vertelt hij Annette dat hij erg houdt van het maken en produceren van liedjes. “En wij houden van Jeroen”, zo klinkt het uit de zaal. Al snel blijkt waarom. Als eerste een gevoelig lied, Nederlandstalig. Met veel rust in zijn spel en alert de zaal inspeurend zingt Jeroen over onder andere zijn oma. Het publiek stopt met kauwen en luistert stil en aandachtig. In het tweede lied, gezongen met een mooie krachtige stem met een zeer prettig rauw rafelrandje zingt Jeroen dat we ons maar beter uit de voeten kunnen maken: “You’d better run, I’m hunting you down”. Dit advies slaan we in de wind, waarna Jeroen ons beloont met een mooi kinderliedje dat iedereen vrolijk meezingt: ‘Tiptidiptiew, Tiptidiptiew’.

De overgang naar de liedjes van Michiel Schoehuys is fraai. De flegmatieke zanger zingt met geloken ogen zijn prachtige composities het café in. Met vier vingers van zijn rechterhand slaat hij als een flamencogitarist het ritme op een kleine, versterkte gitaar met nylon snaren. De capo d’astro op IV, waardoor hoge gitaarklanken zich vermengen met een warme, lagere stem vol vibrato. Michiel maakt zorgvuldige liedjes met mooie titels zoals die op zijn cd The Cool Side Of Your PillowAccidental Smile, Funny Side of Trees. Naast ritmisch slaggitaarwerk beheerst Michiel ook het tokkelen meer dan goed. In combinatie met een groot vocaal bereik levert het boeiende liedjes op: SailorLaura, where are you now? en All These Reasons. Dig him out!

Na Michiel maakt Ger Belmer zich op om het café te veroveren met zijn Nederlandstalige muziek. Ger zingt al wat langer mee en weet de aandacht van het publiek vanaf de eerste seconden op zich te vestigen. Jazzy tunes, goede teksten en een grote dosis humor. Ziedaar het recept voor een onderhoudend optreden. Achtereenvolgens passeren De DooddenkerToen er niemand meer doodging (in oud Amsterdam) en Horoscoop de revue. Met een prachtige stem krijgt Ger de zaal beurtelings doodstil, om de aanwezigen bij een volgend lied enthousiast op de tafeltjes te laten meeroffelen. ‘Moejenie-schrijve?’, zo vraagt de gevatte entertainer midden in een lied aan de recensent. Bij deze, Ger! Ik heb van je genoten.

Hierna is het de hoogste tijd voor Magali Michaut. Met haar donkere ogen als vensters op een diep meer vol emotie zingt ze haar haar fraaie liedjes de stille ruimte in. InInside My World krijgt het publiek een prettige blik in haar gedachtenwereld. Het tweede lied is twee weken oud en Franstalig: A la dérive, mooi tokkelend begeleid op haar gitaar. Magali zingt Engels-, Frans- en Nederlandstalig, soms zelfs binnen één nummer. De ene keer keer melancholisch, in mineurakkoorden, dan weer humoristisch, zoals in het lied ‘Geef mij mijn mooie helm’ op de melodie van ‘Geef mij maar Amsterdam’, waarvan ze de tekst naar eigen zeggen een beetje heeft verbeterd. Magali’s begeleiding op gitaar en ukulele is gevarieerd en haar stem erg prettig om naar te luisteren. Hopelijk komt ze nog vaak zingen bij SWAN.

Zangeres/gitarist Dzuana Bakker is geen onbekende in de Nederlandse muziekscene. Ze organiseert regelmatig singersongwriters-avonden onder de titel ‘Amsterdam Songwriters Circle’. Vrijdagavond liet ze in De Ruimte zien waartoe ze als muzikante in staat is. Drie nummers. Het eerste een cover van Gary Moore: Still Got The Blues. Met een krachtige stem vol gevoel brengt ze dit mooie lied. Trefzekere uithalen met een warme stem in de lagere regionen en gevoelig zingend in de hogere gedeelten. Slaggitaar afgewisseld met tokkelen, en spelend met duim- en vingerplectrums. Zwarte hoed op donkere krullen, de ogen geconcentreerd gesloten. Tijdens het tweede nummer, Step By Step beweegt ze haar lichaam in harmonie met de muziek, ze versmelt met haar lied. Dzuana sluit haar set af met On The Road. Hopelijk voert die roadhaar snel weer terug naar een SWAN-avond in de Noorderparkkamer.

Als laatste officiële act van de avond betreedt Jaro Hammann het podium. Hij had zich enthousiast aangemeld via de Facebook-pagina en had er duidelijk zin in. Een imposante verschijning op het podium. Zijn nummers zitten ritmisch sterk in elkaar. Met een bijzonder fraaie stem weet Jaro, die met overduidelijk plezier op het podium staat, het publiek te boeien. Mooi om te zien hoe hij met gesloten ogen helemaal opgaat in zijn muziek. Tijdens de drie liedjes die Jaro bracht probeerde ik te bedenken aan welke artiest hij me deed denken. Ik kwam er niet op. Jaro is vooral Jaro. Uit Amsterdam, dus we gaan hem vast vaker zien bij SWAN.

Na het officiële programma bleek er nog een verrassing op het menu te staan. Francesca, net terug uit Australië wilde graag enkele nummers brengen. Dergelijke initiatieven worden door SWAN natuurlijk van harte omarmd. En dat was maar goed ook, want Francesca imponeerde. Met een prachtige stem zette de jonge zangeres/gitariste een fraaie cover in van Laura Marlene. Mijn hemel, wat een timbre en wat een zelfverzekerdheid op het podium. ‘Bring me to a rambling man’, zong ze in een lied dat kippevel teweegbracht, en dat kwam niet doordat we in een restaurant zaten. Een mooie ‘country twist’ in haar stem. Alsof dat niet genoeg was, volgden een mooi liefdesliedje over haar eerste grote liefde, en Sur la Montagne, een lied geschreven na een spannende hike in Tasmanië, over de stilte op een berg ondanks de wind die om de top waait. De zaal luisterde stil als die stilte. Meer graag, Franscesca!

Geluidsman Baltazar keek goedkeurend toe terwijl hij alvast een sjaggie voor buiten draaide. Swan op Tour door Noord van 20 juni zat erop. Op naar de volgende SWAN. Jullie komen toch ook?


Zie ook: Facebook SWAN

Geen opmerkingen:

Een reactie posten